«زندگی خصوصی آقا و خانم میم» در شرایطی مورد انتقاد مسعود فراستی و محمدتقی فهیم قرار گرفت که هر دو منتقد در نهایت آن را خوب ارزیابی کردند.
به گزارش نامه، برنامه این هفته نقد و بررسی «هفت» به «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» اختصاص داشت که در این برنامه سیدروح‌الله حجازی، کارگردان؛ محمدتقی فهیم و مسعود فراستی به عنوان منتقد حضور داشتند. علی طالب آبادی نیز به عنوان فیلمنامه‌نویس این اثر روی خط قرار گرفت.


فهیم: فیلم از جامعه خودش مجزاست

* «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» با مطرح کردن این مسئله به نوعی از آن فاصله می‌گیرد و این فیلم ایرانیزه شده است و یک قصه رمانتیک در جهت تکریم خانواده ایرانی در نقد جریان مدرنیته در جهت سنت است.

* در فیلم‌های ایرانی با مازاد داستان روبرو هستیم تا جایی که می‌توانیم بخشی از فیلم را حذف کنیم اما در این فیلم قصه کم است و هیچ بخشی اضافی نیست و به نظرم لازم بود قصه فیلم بیشتر شود.

* عطف‌های خوبی در این فیلم وجود ندارد. وقتی وارد ساختار و فرم می‌شویم فیلم ساده جلو می‌رود. اگر در فیلم‌هایمان نتوانیم عطف را تغییر دهیم به جزئیاتی می‌رسیم که نمی‌تواند در فیلم بحران ایجاد کند.

* نگاه پشت فیلم مناسب است و به لحاظ اجزا، مطلب شسته رفته نمایش داده می‌شود اما در نهایت فیلم به نوعی مجزا از جامعه خودش است. فیلم انگار در جایی می‌گذرد که آدم نمی‌تواند وارد فضا شود. اگر بخواهیم امروز جامعه ایران را از طریق این فیلم نقد بزنیم نمی‌دانیم چه دوره‌ای را به نمایش می‌گذارد.

* مشکل فیلم در شخصت‌پردازی کمتر است اما بازی از نیمه‌های فیلم رها می‌شود. آن زمان که از ظاهر سنتی به مدرن می‌رسیم بازی خانم کرامتی رها می‌شود. در نتیجه شناسنامه برای فیلم نداریم.

* به نظر من حاتمی‌کیا نقش کسی را بازی کرده که درام بر او استوار است و باید بحران را تشدید کند و دامن بزند. نیاز به کدها و حرکت‌ها و رفتار و کنش‌هایی داشت که ما از طریق آنها به نتیجه برسیم اما ایشان نتوانست به خوبی این کار را انجام دهد و نمی‌تواند ایهام لازم را ایجاد کند.

* فیلم حجازی در سینمای الان با رویکردش به خانواده قابل دفاع است. سکانس‌ها و نمادهایی از فیلم آقای حجازی در ذهن باقی می‌ماند که نشان می‌دهد می‌تواند نمونه خوبی از کارهای ایشان باشد.


فراستی: با فیلمنامه مشکل دارم

* روابط جنسی و خشونت در سینمای هالیوود نقش اساسی دارد و ولی در همان سینمای آمریکا، خیانت مورد شماتت قرار می‌گیرد. این روزها تم خیانت از مسئله آمریکا‌یی‌ها خارج شده و مسئله به صورت عادی در جامعه مطرح می‌شود. خوشبختانه فیلم حجازی به دام خیانت نمی‌افتد.

* در این فیلم ما با یک مرد به اصطلاح مدرن و یک زن به اصطلاح سنتی روبروئیم که متاسفانه در فیلمنامه‌های روی این تضادها کم کار شده است. باید این تضادها به بحران می‌رسید تا فیلم باورپذیر شود و وضعیت آنالیز گردد. ذات فیلم این بحران را دارد اما فیلمنامه‌نویس وارد این بحران نمی‌شود.

* اگر ما رویدادهای مختلفی را برای دعوای دو نگاه زن و شوهر ایجاد نکنیم و بدون رویداد به وسیله اجزا و جزئیات تنش را ایجاد کنیم، کار خطرناکی انجام داده‌ایم. تماشاگر امروز همچنان قصه می‌خواهد. طرح مسئله می‌شود اما به مخاطب اطلاعات داده نمی‌شود تا به عمق بحران برسد. این فیلم به «چه» می‌پردازد و در نهایت به «چگونه» نمی‌رسد. به نظر من از سینمای کلاسیک تا مدرن و حتی پست‌مدرن روی چگونه کار می‌کنند.

* شخصیت‌پردازی این فیلم با مشکل روبروست. اطلاعاتی از شخصیت این بازیگران نمی‌رسد. هیچ موضوع جدی پس از 5 دقیقه اول از زن نمی‌بینم و زن را نمی‌شناسیم، در صورتی که این فیلم شخصیت‌پردازانه است. ما شغل مرد را نمی‌دانیم، او به مدرنیته وارد نمی‌شود و از سنت نیز خالی شده است.

* فیلم به دام آلودگی روشنفکری نمی‌افتد. لحن اثر نیز نمادین و روشنفکرانه نیست.

* حاتمی‌کیا در این فیلم هم خوب و هم به اندازه حضور دارد. خوب تلنگر می‌زند. فرخ‌نژاد هم همین طور. کرامتی اما برای این اثر مناسب نیست.

* در مجموع فیلم اصلا بد نیست و من به شخصه از دقت، وسواس و کنترل بازی‌ها کاملا دفاع می‌کنم.


حجازی: فیلم از جنس خودش است

* تلاش کردیم قواعد کلاسیک را تا حدی رعایت کنیم و در بخش‌هایی از فیلم نیز عطف ایجاد کردیم اما از جنس خود فیلم. نمایش لحظات آشنا از زندگی برای ما جذاب‌تر بود. به نظر ما می‌توان با متریال کمتر قصه گفت و مخاطب را نگه داشت.

* شخصیت‌پردازی به اندازه خود اتفاق افتاده و تقریبا از دقیقه 37 عطف اول اتفاق می‌افتد و عطف دوم زمانی است که مهمانی گوهریان برگزار می‌شود.

* بهتر است درباره بازی صحبت کنیم که بنا به نظر منتقدان و کارشناسان بسیار خوب است. طراحی بازی بازیگران خیلی خوب است و بازی‌های متفاوتی دیدیم.

* خیلی از فیلم‌های خوب سینما مربوط به ناکجا‌آباد است. ترافیک در این فیلم سه بار ترجیع‌بند این فیلم را تشکیل می‌دهد. زمانی که بازیگران وارد هتل می‌شوند همان زندگی مدرن را به تصویر می‌کشیم. ما سعی کردیم این فیلم با جامعه ما تطابق داشته باشد.

* این فیلم گذار از سنت به مدرنیته است که می‌توان در آینده به آن استناد کرد.


طالب‌آبادی: اشتباه را ناشی از کمی تجربه بگذارید

*هر داستانی یک شیوه روایت دارد. قرار بود سراغ درامی برویم که همین ویژگی را داشته باشد. اگر نقطه ضعفی هست به خاطر کمی تجربه است.

* جهش بحران در این روایت به شکل دیگری اتفاق می‌افتد. امروز در جامعه ما اتفاقاتی می‌افتد که تبدیل به رسم و سنت می‌شود و در فرهنگ مخفیانه‌ ما اتفاق می‌افتد. ما هم به سمت حرکت و شناساندن آن به مخاطب حرکت کردیم. این فیلم آینه‌ای به بخش طبقه متوسط جامعه است.